O’nun hakkında söze nasıl başlanır? O zaten sözün evvelidir. O’nun hayatı nasıl anlatılır? O zaten hayatların vesilesidir. Hak Teala O’nun için “Sen olmasaydın ey Habibim, alemleri yaratmazdım” dememiş midir? O’nun doğumu nasıl anlatılır? Doğumun kendisi bile yokken O vardı. “Adem su ile çamur arasında iken ben nebi idim” hakikati O’nun dilinden dökülmüştü.

Ve O’nun bu dünyadan ayrılıp ebedi aleme gidişi nasıl ifade edilir? Ölüm bile O’na temas ettiği için güzelleşmişken. Şair güzel söylemiş: “Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber/Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber.” O hangi kelimelerle övülebilir? O’nu Alemlerin Rabbi ve melekler övmüşken.

İÇİMİZDEN BİRİ

Yüce Mevla’nın bu ümmete ihsan ettiği nimetlerin en büyüğü O’nun bize peygamber olarak gönderilmesidir. Katından bir lütuf ile O’nu bize peygamber ve alemlere rahmet olarak gönderene şükürler olsun. O’nun gönderilmesiyle dünyanın ve ahiretin hayırları tamamlanmış, Allah Teala’nın kulları için razı olduğu din kemale ermiştir. Nasıl ki bir meclisin en büyüğü en son teşrif ediyorsa, yeryüzündeki peygamberler meclisine de en son O teşrif etmiştir. O’nun gelişi bir güneş gibi kendisinden önceki bütün aydınlıkların hükmünü sona erdirmiş, O’nun nuru bütün alemleri aydınlatmıştır.

Hakk’a iman O’nu kabulden geçer. “Muhammedün Resulullah” demeyenin “la ilahe illallah” sözü geçersiz olur. Hakk’ı tanımak O’nu tanımaktan geçer. O’nu tanımayan hiçbir şeyi tanıyamamış, O’nu sevmeyen hakiki sevgiyi tadamamıştır. O’nun hayatının bir ayrıntısını bilmek bile büyük bir ilimdir. Bütün irfan mektepleri O’nu tanıtmak içindir. Bütün ilimler “O’na sorulsaydı ne cevap verirdi?” sorusunun cevabına ulaşma gayretinden ibarettir. Bütün kitaplar O’nun getirdiği kitabı anlamak içindir. Bütün ahlak okulları O’nun ahlakıyla ahlaklanmak içindir.

Başlangıç da orta da son da O’dur. Geride kalanlar O’na ilerledikçe, ileriye gidenler de O’na döndükçe kurtulurlar. Zira O’ndan ilerisi ileri değildir, hakikatte geridir. O’na yakın olan Hakk’a yakın olur, uzak olan da Hakk’a uzak.