Bu hadîs-i şerife göre, mutlu evliliğin temel şartı, eşlerin dindar olmasıdır. Her iki eş de dindar olduğu zaman, Kur'ân-ı Kerîm’in ifadesiyle, “erkek kadına, kadın da erkeğe elbise olur”; birbirini günahtan ve fenalıktan korur; birbirini sever, gönlünü ona vermeye gayret eder; eşine anlayış gösterir ve böylece her ikisi de bahtiyarlığı yakalamak için ellerinden geleni yapar.

Hz Ali evlenmeye karar verdiğinde, Peygamber Efendimiz’in huzuruna geldi ve ona kızı Fâtıma ile evlenmek istediğini söyledi. Allah’ın Resûlü bu evliliğin iyi bir şekilde yürüyebilmesi için sevgili yeğenine tek bir şart ileri sürdü: “Fâtıma ile iyi geçinmek şartıyla o senindir” buyurdu (Taberânî, el-Mu‘cemü’l-kebîr, IV, 34; Elbânî, Silsiletü’l-ehâdîsi’s-sahîha, I, 317, nr. 166). Eşlerin, huzurlu bir evliliği yakalayabilmek için, iyi geçinmeye gayret etmelerinin ilk ve temel şart olduğu, böylece Peygamber diliyle tespit edilmiş oldu.

Esasen Resûl-i Ekrem Efendimiz sadece damadına değil, bütün ümmetine eşleriyle iyi geçinmeyi tavsiye etti:

“Hayırlınız, aile fertlerine hayırlı olandır. Ailesine en hayırlı olanınız benim” diyerek ailesiyle çok iyi geçindiğini ifade etti (Tirmizî, Menâkıb 63; İbni Mâce, Nikâh 50).

Huyu en iyi olanın en iyi mü’min, eşlerine karşı en hayırlı olanın da en hayırlı insan olduğunu söyledi (Tirmizî, Radâ` 11; Ebû Dâvûd, Sünnet, 15; İbni Mâce, Nikâh 50).

Her Müslümanı, eşine iyi davranmak suretiyle iyi mü’min ve hayırlı insan olmaya teşvik etti.

Peygamber Efendimiz, eşleri birbirine yaklaştıracak, birbiriyle kaynaştıracak her meşrû davranışı uygun görürdü, özellikle de birbiriyle şakalaşmalarını tavsiye ederdi. Çünkü kendisi de eşleriyle şakalaşır, hatta onların birbiriyle şakalaşmasından memnun olurdu. (Prof. Dr. M. Yaşar Kandemir, Altınoluk Dergisi Eylül-2003)