Şu duâyı yapmadan bir meclisten kalktıkları da pek az olurdu:
“Allah’ım! Bize, günahla aramıza girip ona düşmemize mânî olacak kadar korkundan bir hisse ver…” (Tirmizî, Deâvât, 79)
Efendimiz (sav) bir defasında da şöyle buyurmuşlardı:
“Ben sizin görmediğinizi görürüm ve sizin işitmediğinizi işitirim. Semâ çatırdamaktadır. Onun çatırdaması da hakkıdır. Zira dört parmak bir boşluk yoktur ki, orada muhakkak alnını Allah için secdeye koymuş bir melek olmasın. Vallâhi siz benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız. Zevcelerinizle meşgul olamaz, yollara dökülür, yüksek sesle Allah’tan yardım isterdiniz.”
Bu hadîs-i şerîfi nakleden Ebû Zer (ra) Allah korkusu sebebiyle şöyle demiştir:
“Kesilen bir ağaç olmayı ne kadar isterdim!” (Tirmizî, Zühd, 9/2312)